കാര്യവും കാരണവും

ഏതൊരു കാര്യത്തിനും  ഒരു കാര്യവും കാരണവും ഉണ്ടാകുമെന്ന് നമ്മുടെ  കാരണവന്‍മാര്‍ പറയാറുണ്ട്‌.
അത് സത്യമാണെന്ന്  തെളിയിക്കുന്ന എന്തെങ്കിലും ഒരുകാര്യം ആരെങ്കിലും ഒന്ന് പറഞ്ഞു തരുമോ...??

എന്തിനാണെന്ന് അത് കഴിഞ്ഞു ഞാനും പറഞ്ഞു തരാം. നല്ല കാരണങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍ഗണന ഉണ്ട്.. 

എന്റെ അതിഥികള്‍

ഇനി എന്റെ പുസ്തകങ്ങളൊക്കെ ഒന്ന് അടുക്കിവെക്കണം..
പഴകിയ പുസ്തക താളിന്റെ മണം എന്നെ,
പഴയ കാലത്തിന്റെ  ചട്ടകൂടിന്നുള്ളിലേക്ക് വലിച്ചിഴയ്ക്കുന്നു.
ഞാന്‍ തനിച്ചാവുന്നിടത് അത് കൂട്ടാവുന്നു.
ഓര്‍മ്മകള്‍ നിറം മങ്ങി അതില്‍ മയങ്ങുന്നുണ്ട്‌.
ബാല്യകാലം തേടി എന്റെ കണ്ണുകള്‍ പരതുന്ന ഈ അക്ഷരലോകത്തെ ഞാനിനി തനിച്ചാക്കില്ല.
ഒരിക്കല്‍ എന്റെ നിശ്വാസമായിരുന്നു വരകളും വാക്കുകളും.
ഇന്ന്....!!?
നിറം മങ്ങി കത്തുന്ന  ഈ വിളക്കിന് മുന്നില്‍ ചില തേങ്ങലുകള്‍ .... ചില നിശ്വാസങ്ങള്‍ ..
എനിക്കിനിയും നിറയെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കാണണം;
വിളക്കിലിറ്റിക്കാന്‍ ഒരിത്തിരി എണ്ണ കിട്ടിയിരിക്കുന്നു..
ഞാന്‍ അതൊന്ന് വിളക്കിലേക്ക് പകരട്ടെ..
അതിനി പ്രകാശം പരത്തട്ടെ. 

യാത്ര

അഹന്ത നിറഞ്ഞ ദേഹം  വെടിഞ്ഞ് ഒരു യാത്രപോകാനുണ്ട്;
പ്രപഞ്ചവും പ്രധിസന്ധികളും മറികടന്ന് ..
സ്വപ്നങ്ങളെയും  പ്രതീക്ഷകളെയും ഇവിടെവിട്ട്..
കേട്ടുകേള്‍വി മാത്രമായ ഒരു ലോകത്തേക്ക്.
അവിടെ സഞ്ചാരപഥങ്ങളില്‍ പാഥേയം ഉണ്ടാവില്ല;
മനസ്സിനെ കലക്കിമറിക്കാന്‍ നിരാശയും കൂടെവരില്ല.

അടിമകള്‍

നമ്മളെല്ലാവരും പലതിന്റെയും അടിമകളാണ്;
ചിലര്‍ ഏതെങ്കിലുമൊക്കെ ലഹരിയുടെ അടിമകള്‍ ആകുമ്പോള്‍ , മറ്റുചിലര്‍ സ്നേഹത്തിന്റെയും ത്യാഹത്തിന്റെയും  അടിമകള്‍ ആവുന്നു.
വേറെ ചിലര്‍ വേദനകളുടെ അടിമയാവുമ്പോള്‍ , മറ്റു ചിലര്‍ കോപത്തിന്റെ അടിമകള്‍ ആവുന്നു.
 ചിലരാകട്ടെ സ്വൊ: അഹങ്കാരത്തിന്റെ കൂടാരത്തില്‍ അന്ധനായി   അടിമവേല ചെയ്യുന്നു;

ഞാന്‍ സ്നേഹത്തിന്റെയും ത്യാഹതിന്റെയും കാരുണ്യത്തിന്റെയും  അടിമയാകുവാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു; അവിടെയാണ് എനിക്ക്  ശാന്തി..

എന്നെ ഓര്‍ത്ത് ഒരാളെങ്കിലും നൊന്തുകരയുംപോള്‍  ഞാന്‍ അറിയണം അത്  എന്തിനെന്ന്.
എന്റെ മനസ്സിലെ ഒരല്‍പം നന്മയുടെ അവകാശികള്‍ നിങ്ങള്‍ ..
 നിങ്ങളെന്നെ നന്മനിറഞ്ഞവനാക്കുന്നു...
നിങ്ങളുടെ പുഞ്ചിരി എന്റെ മനസ്സിലെ കോപത്തെ മഞ്ഞുപോലെ അലിയിച്ചുകളയുന്നു.

എന്റെ വേദനകള്‍ എനിക്കെന്റെ  മനസ്സില്‍ ഊര്‍ജം ആവുമ്പോള്‍ ഞാനെന്തിന്  സങ്കടപ്പെടണം..?

ഞാന്‍ ആര്..?

അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും മക്കള്‍ മൂന്ന് എന്ന്  ചൊല്ലാന്‍ അതില്‍ ഒരുമകന്‍.
ഞങ്ങള്‍ക്ക്  ഒരു  അനിയനുണ്ട്  എന്ന് ചേട്ടനും ചേച്ചിക്കും പറയാന്‍ ഒരാള്‍..
അല്ലാതെ ഈ ഞാന്‍ മറ്റെന്ത്....?

ആയുസ്സിന്റെ ആയുസ്സ്

മരണത്തെ പുല്‍കാന്‍  ഒരാള്‍  ഓരോ പ്രാവശ്യവുംകൊതിക്കുമ്പോള്‍ ദൈവം ആയുസ്സിന്റെ പുസ്തകത്തില്‍ അവന്  ദിനങ്ങള്‍ കൂടുതല്‍ കൊടുത്തിരുന്നെങ്കില്‍ , ഞാന്‍ നൂറ്റാണ്ടുകാലം ജീവിച്ചേനെ.

നിലവിളി

ഒരാളുടെ നിലവിളി ശബ്ദം കേള്‍ക്കാന്‍,
മറ്റൊരാള്‍ കാതുകൊടുത്തെ മതിയാവു..
അവിടെയേ അനുകമ്പ ജനിക്കു..

അക്ഷരങ്ങള്‍..

എന്റെ വീട്ടുമുറ്റത്തെ കോണില്‍  പടര്‍ന്നു  പന്തലിച്ച  മാവും അതിനു കീഴെ പടിയുള്ള ചാരുകസേരയും ഇല്ലായിരുന്നു;

എന്നിലെ എഴുത്തുകാരനെ സൃഷ്ട്ടിക്കാന്‍.

സന്ധ്യമയക്കത്തില്‍ തനിയെ പോയി നില്‍ക്കാന്‍,  ഭാവനയുടെ ലോകം തീര്‍ക്കാന്‍..
 ഭാരതപ്പുഴയുടെ ശാന്തമായ തീരവും എനിക്ക്  ഇല്ലായിരുന്നു..


കതിരിട്ടു നില്‍ക്കുന്ന വിശാലമായ പാടവരംബുകളും,
അരവയര്‍ ഉണ്ട  ചെറുമിയുടെ കുടിയിലെ നാടന്‍ പാട്ടിന്റെ ഈരടികളും
എന്റെ  കണ്ണിനും കാതിനും അന്യവുമായിരുന്നു..
ഞാന്‍ എന്റെ നോവുകളെ  ചെറുപുഞ്ചിരിതേച്ചു മറച്ചപ്പോളും വാക്കുകള്‍ എനിക്ക് അകലെ ആയിരുന്നു.
ഓര്‍മ്മകള്‍ തുന്നിച്ചേര്‍ത്ത കുടക്കീഴില്‍ തനിയെ നനഞ്ഞുനിന്നപ്പോളും ഒരല്‍പ്പം സാന്ത്വനമായ് പോലും വന്നില്ല വരികളും വാക്കുകളും.
എങ്കിലും...
തുറന്നുവച്ച ഈ താളുകളില്‍ എന്തൊക്കെയോ  എഴുതാന്‍ കൊതിച്ചു ഞാന്‍ ഇരിക്കുന്നു;
വീണ്ടുമെന്‍ വസന്തകാലതെയും കാത്ത്.

എന്റെ കര്‍ത്താവേ എന്റെ ദൈവമേ..

പാപവും രോഗവും പേറുന്നൊരീ ..
ദേഹം അസ്വസ്ഥം കര്‍ത്താവേ..
കാക്കണേ എന്നെ നീ വീണിടാതെ..

ഞാന്‍

ഞാന്‍ എന്നും മനസ്സില്‍ പ്രണയം സൂക്ഷിക്കുന്നു..
അത് മഴയായും മൌനമായും എന്നും എനിക്കൊപ്പം ഉണ്ടാവും,

നീ വരുമ്പോള്‍

ഇനി വരുമ്പോള്‍ എന്റെ കണ്ണുകളില്‍ നീ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുക..

കാണാം നിനക്കതില്‍ പിടയുമെന്‍ ആത്മാവിനെ..
പിന്നെ,
ഒരു തുടം കണ്ണുനീര്‍ വാര്‍ന്നുനനഞ്ഞ  കവിളുകള്‍ വറ്റിവരണ്ട നദികളായും..  

എന്റെ അസ്വസ്ഥത

ഊട്ടുവാനെന്നെ, നീ വിളമ്പിവച്ച ഇലചോറില്‍ നിന്ന് ഒരുവറ്റുപോലും  ഉണ്ടില്ല ഞാന്‍ സഖി..

നിറഞ്ഞ കണ്ണോടെ നീ എടുത്തുവച്ചൊര ഇലച്ചോര്‍ എനിക്കിന്നൊരു  ബാലിതര്‍പ്പണമാവുന്നു..

 ഞാന്‍ കാണാതെ, അന്ന് കണ്‍കോണില്‍ നീ ഒളിപ്പിച്ച കണ്ണുനീര്‍ ഇറ്റുവീണു ഇന്നെന്റെ നെഞ്ചകം പൊള്ളുന്നു..