ജീവിതം തോട്ടരുകിലെ പഞ്ഞിമരം പോലെ ആണ് ; തോട്ടിലേക്ക് പൊഴിഞ്ഞു വീണാല് അതിലെ മുഴുവന് വെള്ളവും കുടിച്ചു വറ്റിക്കാം എന്ന വ്യര്ഥമായ മോഹം. അറിയുന്നില്ല ആരും അവനവന്റെ പരിമിതികള് ഒരിക്കലും. മുഴുവനും സ്വന്തമാക്കുവാനുള്ള ത്വരയില് പലരെയും കാണാതെ പോകുന്നു; കേള്ക്കാതെയും. ഞാന് എന്ന് എന്റെ പരിമിതികള് തിരിച്ചറിയുന്നുവോ അന്ന് ഞാന് മറ്റുള്ളവരെ തിരിച്ചറിയാന് പ്രാപ്തനാകും; അംഗീകരിക്കാന് പഠിക്കും. എന്തിനാണ് ഞാന് എനിക്കുവേണ്ടി മാത്രം ജീവിച്ച് തീര്ക്കുന്നത്...?
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യം പൂർണ്ണമായും ഇവിടെ വിനിയോഗിക്കുക.
തെറ്റുകൾ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുക. നിങ്ങളുടെ വായനയാണ് എന്റെ അക്ഷരങ്ങൾക്ക് കരുത്ത് നല്കുന്നത്.
നന്ദി.