ഒരിക്കൽ കുറേ നിഴലുകൾ കണ്ടുമുട്ടി.
അവർ പരസ്പ്പരം ചോദിച്ചു; 'നിങ്ങളുടെ സ്വരൂപങ്ങൾ എവിടെ.!!?'
അവർ നോക്കിയപ്പോൾ തങ്ങളിൽ ആർക്കും സ്വരൂപങ്ങൾ ഉള്ളതായി കണ്ടില്ല. അവരിൽ
ഒരാൾ പറഞ്ഞു; സ്നേഹിതരേ നമുക്ക് രൂപങ്ങൾ ഇല്ല. കാരണം, നമ്മൾ മരിച്ചവരുടെ
നിഴലുകൾആണ്; ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട നിഴലുകൾ.
വലിയ തിരകൾ, ചെറിയൊരു തോണി. കര ദൂരെ എവിടെയോ ആണ്... കാഴ്ച്ചയിൽ തെളിയുന്നത് നക്ഷത്രങ്ങൾ തെളിയാത്ത ഇരുണ്ട ആകാശത്തിന്റെ ഭയം നിറയ്ക്കുന്ന രൂപം മാത്രം... എങ്കിലും ഉള്ളിലെവിടെയോ ഒരു നേരിയ പ്രതീക്ഷ മൊട്ടിടുന്നു.. ഏതെങ്കിലും കരയിലടുക്കും ഈ ചെറിയ തോണിയും.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യം പൂർണ്ണമായും ഇവിടെ വിനിയോഗിക്കുക.
തെറ്റുകൾ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുക. നിങ്ങളുടെ വായനയാണ് എന്റെ അക്ഷരങ്ങൾക്ക് കരുത്ത് നല്കുന്നത്.
നന്ദി.