ബാല്യം

വിരിയാതിരിക്കില്ല കണിക്കൊന്നയും പിച്ചിയും,
വരാതിരിക്കില്ല വസന്തങ്ങളിനിയും;

എന്നാല്‍, ഇനി വരുകില്ലൊരിക്കലുമെന്‍  ബാല്യകാലം .

ഞാനും ആശങ്കകളും

ഞാനും ആശങ്കകളും

എവിടെയും ആശങ്കയാണ്; ജീവിതം ഒരു വലിയ ചോദ്യചിഹ്നം പോലെ.. അറിയില്ല ഞാന്‍ എന്തുനേടി എന്ന്... ഉത്തരമില്ലാത്ത ഈ കടംകഥ എത്രനാള്‍ ഞാന്‍ പേറി നടക്കും..?
ഒത്തിരി സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു; വലുതും ചെറുതും ആയവ.. പക്ഷെ.. താളം തെറ്റുന്ന മനസ്സിന്റെ ചിന്തകള്‍ എന്നെ വല്ലാതെ നോവിക്കുന്നു. ഒരു നീണ്ട യാത്ര ഞാന്‍ ആശിക്കുന്നു..എല്ലാം മറക്കുവാന്‍ ആയി ഒരു യാത്ര. തനിച്ച്, ഏകാന്തതയുടെ നനുത്ത തീരത്തുകൂടി മനസ്സ് തുറന്നു തനിച്ചങ്ങിനെ.. ഒത്തിരി എഴുതണം.. അനുഭവങ്ങള്‍ ഇവിടെ ഇങ്ങിനെ കുന്നുകൂടി കിടക്കുന്നു.. തുടങ്ങാന്‍ ഒരു വാക്കിന്റെ അഭാവം; എവിടെ തുടങ്ങണം..? തുടങ്ങുന്നതിനോന്നും നല്ലൊരു അവസാനം ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ... ഏല്ലാം താളപ്പിഴകളുടെ അപശ്രുതി ആയി പരിണമിച്ചിരിക്കുന്നു. എല്ലാം എല്ലാം...